Mattenvlechter.
Lang geleden lagen er om Steenwijk grote gebieden, waarin het water niet ontbrak en de biezen veelvuldig
voorkwamen.
We behoeven in de geschiedenis niet heel ver terug te gaan om de bewoners te zien uitrukken en deze waterplanten te
snijden, die dan gebruikt werden voor het vlechten van matten.
Zo rond de eeuwwisseling werd dit werk nog veelvuldig uitgeoefend en zelfs tot omstreeks 1920 trof men in Steenwijk
en omgeving nog mattenvlechters aan, die hiermee hun brood wisten te verdienen. Vooral in de interdependent als er
in het veenbedrijf geen werk was te vinden, moest er wat verminderd worden, en lange tijd stond dan het matraam in
menige huiskamer.
Het waren niet alleen de mannen die de kunst verstonden een vloermat te vlechten, ook verscheidene vrouwen
verdienden er door dit werk een paar centen bij. Voordat men met het weven een aanvang kon maken, moest er eerst
materiaal zijn.
Dit was er in overvloed, en zoals men dat gewoon was, trok men reeds bij het krieken van de dag er op uit, meestal naar
de trekgaten in Wapserveen, en plukte daar russen. Wanneer men een halve dag in dit polder gebied had gewerkt,
werden de russen aan dikke bossen gebonden en wandelde men met het materiaal op de rug naar Steenwijk terug.
Het ging toen allemaal te voet en misschien is men er later op de fiets ook nog wel eens op uitgetrokken, maar in dit
grote watergebied kon men met dit vervoermiddel weinig doen. De gebonden russen werden dan aan dikkere bossen
gebonden en aan een hoop bij elkaar gezet om de broei erin te krijgen. Door een dergelijke behandeling werden de russen taaier en konden beter verwerkt
worden. De stengels braken niet zo gauw of en men kon ze plooien zoals men wilde. Dit broei proces gaf tevens een betere kleur aan het materiaal, wat
natuurlijk de matten ten goede kwam. Toen de mattenvlechterij in Steenwijk en omgeving werd uitgeoefend, schommelde de petroleumlamp nog aan de
zoldering. Het matraam werd dan van de zolder gehaald en door eerst diverse draden te spanners kon men met het werk beginnen. Het was een
weefgetouw, dat met de hand bediend moest worden. De matten, die in Steenwijk en omgeving werden vervaardigd, waren dan ook uitsluitend handwerk.
Er moest onmogelijk veel werk verzet worden om wat te verdienen. De meeste belangstelling bestond voor matten van 24 el, waarvoor men een bedrag
kreeg van f 2,25. Een 24 els mat is bijzonder groot, maar daarmee kon men dan ook de gehele vloer beleggen. Het duurde echter geruime tijd, voordat de
mattenmaker zo'n 24 els mat van zijn weefgetouw kon halen. In de tijd van de mattenvlechters kende men ook de mattenschippers. In Steenwijk kwamen
meestal opkopers voor deze matten, maar de meeste matten, en deze waren dan van biezen vervaardigd, werden noodzakelijke in Blokzijl en Genemuiden
gemaakt. De mattenschippers trachtten zoveel mogelijk rollers van deze matten aan boord te krijgen en voeren er dan mee naar het westen van het land.
Het product werd daar dan voor zeven stuivers per el aan de man gebracht. De mattenhandel floreerde het best tussen Pasen en Pinksteren. Dat was het
tijdstip dat de huisvrouwen pleegden schoon te makers. Een vloerkleed was nog steeds iets voor de betere stand en een mat van gevlochten russen meer
voor de gewone man, hetgeen beter was dan helemaal niets op de vloer, bovendien was zo'n mat gemakkelijk te reinigen. Na de schoonmaaktijd trokken de
mattenschippers, waarvan er in Blokzijl wel vijftig waren, weer noordwaarts, waarbij ze dan langs de IJssel appels insloegen om hiermee naar Friesland te
varen. De Friezen hadden weer aardappelen en hieraan had men in het lage land van de Noordwesthoek gebrek, zodat de mattenschipper ook in het najaar
varende kon blijven. Zo kon ook deze schipper zijn boot door de wind laten voort glijden en de matten naar diverse plaatsen brengen. Maar later kwamen
er diverse andere vloer bedekkingen, die de russenmat geheel deden verdwijnen. Kokos nam de voornaamste plaats (Fabriek Nobelco Meppelerweg) in en
met de mattenvlechters uit onze omgeving zijn in de loop van de twintiger jaren ook de mattenschippers voorgoed verdwenen.